Xurshid DAVRON Vatan haqida she’rlar to’plami

Xurshid Davron Vatan haqida she’rlar to’plami

Xurshid Davron Vatan haqida she’rlar . VATAN

Dilingizda bo‘lsin quvonchi g‘ami,
Kitoblarda emas, qog‘ozda emas.
Bo‘zda yashaysizmi, Buxorodami,
Siz bilan barobar u olsin nafas.

Bolangizni belab qo‘ying tush payti,
Tollar belanchakni uchirsin ko‘kka.
Ammo siz boshida allalar ayting,
Vatan tuyg‘usini soling yurakka.

Ayting, dalalarda egilgan lahza,
Ayting, quyosh qonga botib yotganda.
Ayting, quvonchu g‘am solganda larza,
Ayting, oq ko‘ylakli tonglar otganda.

Janozada yig‘lab allalar ayting,
Ayting, shuurlaru kurashlar aro.
Toki qalbimizda jo‘sh urgan tuyg‘u
Farzandlar qalbida bersin aks-sado.

Ona To‘marisning shonli qismati,
Jaloliddin tig‘i taratgan jarang,
Bizning yurakkacha, balki, yetmasdi,
Bo‘lmaganda, xalqim, allang — xotirang.

Beruniy yulduzi, Sino kahkashoni
Falakdan yo‘limiz yoritib boqsin.
Mahmud Torobiyning muqaddas qoni
Farzandlar qalbida jo‘sh urib oqsin.

Hazrat Sohibqiron tuzuklaridan
Ko‘chib,ifikrlarni yoritsin surur,
Dillarni charog‘on etsin Navoiy
Qalami taratgan hikmatli shuur.

Mirzo Ulug‘bekning rasadin toqi,
Yurgan yo‘limizga nurlar to‘shasin,
Vatan deb jon bergan har botir xoki
Dilda nafas olsin, dilda yashasin.

Vatan – yurakdagi quvonch, qayg‘u, shasht,
Uni tirik saqlar yurakdagi sas.
Vatan – bamisoli quyoshga o‘xshash,
Vatan ham odamdek oladi nafas.

TAVSIYA ETAMIZ : XURSHID DAVRONNING BIOGRAFIYASI

BU QIZIQ : XURSHID DAVRONNING BOSHQA SHE’RLARI

MUQADDAS SO‘ZIM: VATANDIR

Ko‘ngil kimni sevsa, u ko‘zda turar,
Necha boqmasin ko‘z, yana orzular.
Dil orzu-tilagi nima bo‘lsa gar
Og‘izga so‘zga ochgach u tilga chiqar.

Yusuf Xos Hojib. Qutadg‘u bilik. XI asr.

Bu ko‘ngil Vatan der, ko‘zimda Vatan,
Necha boqmasin ko‘z, yana Vatan der.
Qalbimning eng chuqur yerida yotgan
Muqaddas, muqaddam so‘zim Vatandir.

Tunlari ko‘zimda yig‘ladi Vatan,
Yig‘ladi Varaxsha, yig‘ladi Gurganj
Ko‘zim tomchilari quyoshdan ulkan,
Ko‘zim tomchilari goh qondir, goh ganj.

Bu ko‘ngil erk dedi, ko‘zimdadir erk,
Ko‘zimda osmonu erkin uchgan qush.
Ko‘ksimda orzular befano, tirik,
Zanjirlar, sirtmoqlar uzildi naq tush.

Tunlari ko‘zimda yig‘ladi quyosh,
Yig‘ladi yulduzlar, yig‘ladi hilol.
Ko‘zim tomchilari goh muzdir, goh tosh,
Ko‘zim tomchilari – men sevgan ayol.

Bu ko‘ngil ulus der, seni der, xalqim,
Sevgilim, ovunchim, ko‘rar ko‘zim sen.
Qorachig‘im aro nur bo‘lib balqding,
Yuragim tubidan oqqan so‘zim sen.

Tunlari ko‘zimda, xalqim, yig‘lading,
Yig‘ladi Navoiy, yig‘ladi Bobir.
Ko‘zim tomchilari goh gul, goh tikan,
Ko‘zim tomchilari gohi navodir.

…Bu ko‘ngil Vatan der, ammo ko‘zimda
Yeladi Shiroqning oq arg‘umog‘i.
Yurak-ku Vatan der, ammo bo‘g‘zimda
Mashrabni mahv etgan dorning sirtmog‘i.

Bu ko‘ngil Vatan – der, ammo o‘sha on
Ko‘zimni yoshlatar Qutayba, Botu.
Yurak-ku Vatan der, ammo uyg‘onar
Ko‘zim tomchisida bosqinlar o‘ti.

Bu ko‘ngil Vatan der, ammo ko‘ksimda
Xoin sanchgan pichoq shimiradi qon.
Yoturman sarg‘aygan o‘tlar ustida.
Cheriklar o‘tadi janggohlar tomon.

Ang‘izlar shivirlar qulog‘imga jim:
“Turaqol, turaqol, kutmoqda Vatan”.
Bu ko‘ngil Vatan der va ona quyosh
Nurini shimirib men tirilaman.

Va bag‘rim tuyadi ozod, bepoyon,
Ulug‘ Vatanimning muhabbatini.
Uyg‘ongan tomirda kuylay boshlar qon,
Kuylaydi Vatanga sadoqatini.

Boqurman tegramda yashnaydi o‘lkam,
Boqurman tegramda kuylaydi bahor.
Va quyosh kezadi samoda ulkan,
Uning qo‘shig‘ida oliy tilak bor.

Bu quyosh bor ekan tirikdirman men,
Bu ko‘ngil entikib yana Vatan der.
Qalbimning eng chuqur yerida yotgan
Eng qutlug‘, yagona so‘zim Vatandir.

Mustaqillik va O’zbekiston,Vatan haqida saralangan she’rlar

BU QIZIQ : XURSHID DAVRONNING BOSHQA SHE’RLARI

JONIM ICHRA JONIMDURSAN

Bu dunyoda jannatmonand yerlar bisyor,
Bu dunyoda oqu qaro ellar bisyor,
Ammo yo‘qdir bu dunyoda sendek diyor,
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.

Tuprog‘ingda ajdodlarim izi qolgan,
Bobolarim terlarining tuzi qolgan,
Har gardida momolarim ko‘zi qolgan
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.

O‘zbek elim, nuri diydam, qarog‘imsan,
O‘zbek elim, osmonimu tuprog‘imsan,
Ham quvonchim, ham baxtimu firog‘imsan,
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.

Beshigingda allalading dunyolarni,
Dunyo ochgan necha–necha daholarni,
Bolam deding yuraklari adolarni,
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.

Sohibqiron qo‘llarida qalqon bo‘lding,
Ulug‘bekning nigohida osmon bo‘lding,
Mirzo Bobur yuragida armon bo‘lding,
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.

Qo‘li qadoq dehqon elim, sulton elim,
Ko‘ksi yurtga doim balogardon elim,
O‘z yurtiga sohibqiron hoqon elim,
Jonim ichra jonimdursan, O‘zbekiston.

VATAN DЕVORLARI

Bu devorlar – bizning yelkamiz,
Bu devorlar – oyoqlarimiz.
Yelkamizda ona o‘lkamiz –
Kuyu bayot, qir, bog‘larimiz.

So‘zimizdir – devorda har tosh,
Ko‘zimizdir – toshdagi bo‘yoq.
Izimizdir – yurtdagi har bir
Qal’a, qasr, madrasa, chortoq.

Minoralar – qaddimiz bizning,
Sardobalar – bizning ko‘z yoshlar.
Bitik toshdir har biri, o‘qing,
Poydevorga taxlangan toshlar.

Bo‘lmaganda gar Shoxizinda,
Yo Xivaning Kalta minori –
Yurak degan qutlug‘ zaminda
Yuksalmasdi G‘urur chinori.

Bo‘lmaganda Go‘ri Amirning
Toshlariga bitilgan ko‘klam –
Hayratlanib qoshida sirning,
Viqor bilan to‘lmasdi ko‘krak.

Yurmas edik bunchalar tetik,
Bo‘lmas edi tanda ruh obod.
Bor bo‘lardi yurakda kemtik –
Bo‘lmaganda oddiy Ruhobod.

Imom Buxori-yu Shohi Naqshband
Imom Termizi-yu, Najmiddin Kubro —
Bobolarning ravshan imoni
Yuraklarga beradi oro.

Biz ularni bilmasak agar
Porlamasdi buncha ko‘zimiz.
Osmonlarni titratmas edi
She’r aytganda sas, ovozimiz.

Ona deymiz Vatanni!
Vatan –
Shu Registon, shu Ichanqal’a.
Bolalikdan ular bizlarning
Boshimizda aytmishlar alla.

Vatandir – yer ostidan birdan,
Qadim qo‘shiq parchasi kabi,
Sellar o‘tib, ko‘zga tashlangan
Bitik toshlar – bobolar qalbi.

Qal’alarning ko‘ksiga botgan
O‘qlar izi – yarasiga boq!
Ular – dilda og‘riq uyg‘otgan
Bujur yara, iztirob, ingroq.

Ularni sen o‘yilgan ko‘z deb
O‘ylamagin – ko‘radi ular.
Ular yashar dunyoda biz deb,
Qadamimiz tuzatib turar.

Ular qaddi bukilsa agar,
Yelkamizni tutaylik darrov.
Qulayotgan minor oldidan
Befarq o‘tgan ajnabiymas, yov!

Zilzilani kutgan asbobdek
Sergak bo‘lsin doimo yurak.
Aldamasin xuddi sarobdek
Aldoqchi his, o‘tkinchi ermak.

Yelkalarni tutaylik, toki
Qudrat bilan to‘lsin yelkamiz.
Yelkamizda ko‘zimiz oqu
Qorasi – yurt, ona o‘lkamiz.

Yelkalarni tuting… Devorlar
Cho‘kib borar – Vaqt qilmas shafqat.
Qulaganda… Qulaydi ular
Bolalarning ustiga faqat.

1981

TAVSIYA ETAMIZ : XURSHID DAVRONNING BIOGRAFIYASI

BU QIZIQ : XURSHID DAVRONNING BOSHQA SHE’RLARI

VАTАN HАQIDА SHE’R

Dunyo kezib goʼzal-goʼzal yurtlar koʼrdim,
Jannatmonand oʼlkalarda hayron yurdim,
Аmmo, sendek yuragimga aziz bzlgan
Biror yurtni topolmadim, ona yurtim!

Men noningdan shirinroq non topolmadim,
Men nomingdan azizroq nom topolmadim,
Shoningdan ham yuksakroq topolmadim,
Tarixlarda nomi yuksak, ona yurtim!

Xoru xasing azizroqdir javharlardan,
Tuprogʼingning gardi laziz gavharlardan,
«Dunyo koʼrki menman» degan shaharlardan
Siqimgina xoking aziz, ona yurtim!

Istiqloling muʼtabardir onamdayin,
Bamisoli onam aytgan alladayin,
Аjdodlarim qoni tomgan daladayin,
Muqaddassan, mukarramsan, ona yurtim!

1999

Boshqa arboblar she’rlari >>

Manba