Mundarija
Amir Xusrav Dehlaviy hayoti va ijodi. Tarjimai holi. G’azallari to’plami
Amir Xusrav Dehlaviy haqida
Shayx Saʼdiy shoir Xusrav Dehlaviy haqida gapirib: “Xar kimsa u dunyoda bir narsa bilan faxrlanishi kerak. Men ana shu turkning koʻksidagi kuyugi bilan faxrlanaman”, – degan ekan…
Xusrav Dehlaviy 1253 yilda Hindiston shimoldagi Patyoli shahrida, shahrisabzlik Amir Sayfuddin Muhammad oilasida dunyoga keldi. Asli lochin urugʻidan boʻlgan bu xonadon moʻgʻullar bosqini davrida Hindistonga koʻchib, shu yerda turgʻun boʻlib qolgan edi.
TAVSIYA ETAMIZ : DEHLAVIY RUBOIYLARI >>
Dehlaviyning ijodi asarlari
Amir Xusravdan buyuk adabiy meros qoldi: besh dostondan iborat “Xamsa”, “Duvalroni va Xizrxon”, “Noʻh sinehr”, “Toʻgʻliqnoma” asarlari shular jumlasidandir. Uning qalamiga mansub minglab gʻazal va ruboiylar sharq adabiyotining koʻrki, jahon adabiyoti durdonalari sirasiga kiradi.
Xusrav Dehlaviy 1325 yilda vafot etdi. Oradan qariyb yetti asr oʻtdi. Uning asarlari dunyoga taralib, hamon sevib oʻqilmokda, qabri xalq ziyoratgohidir.
Ba’zi ruboiylari
Ko’ying sari har safar kelarmen, roh yo’q,
Kuysam dag’i o’rtanib, menga ogoh yo’q.
Vaslingni tilab yiroqda yuz yil yursam,
So’ng bori unutsam seni? Yo’q, valloh, yo’q…
***
Har neki buyursa yor, qilib, ketgaymiz,
Yuz nolai zor qilib, keyin ketgaymiz.
Xush kelmagay hech o’zgacha xizmat bizga,
Shu jonni nisor qilib, keyin ketgaymiz…
***
Jono, gahi bog’u bo’stondir, ko’rgil.
Vaqti gulu vaqti arg’uvondir, ko’rgil.
Gul deb nega sen qo’ling ocharsan, ey jon,
Qo’l ochki, qo’lingda gul hamondir, ko’rgil.
***
Ma’shuqki labin tilab bu jon ovora,
Vasliga yetolmayin ko’ngil bechora.
Ko’rdimki, labi yorilmish erkan, so’rdim,
Kuldiyu javob ayladi: shakkarxora…
***
Yo’q yo’q, nainki din uchun o’lgaymen,
O’lsam, o’sha nozanin uchun o’lgaymen.
Dedingki, faqirlik bila umring o’tdi,
Ayb aylama, yor, men chunin o’lgaymen…
TAVSIYA ETAMIZ : DEHLAVIY RUBOIYLARI >>