Uygโunning tarjimai holi. >>>
Kechaning oltin chechaklari ogโochlar orasidan nur sepadi. Tarqalib ketgan keng shoxlar yerlarga ola koโlanka tashlagan. Bogโchaning oโrtaligidagi gulzor, elektr shuโlasi ostida ajib bir koโrinish kasb etgan, mayin yelning qanotiga urilib, tiniq koโlning yumshoq mavjlari kabi chayqaladi. Qilli muzikaning yoqimli va jozibador ohanglari toliqqan asablarga rohat bagโishlab oโynamoqda. Kechaning qoโyni orom berib allalagandayโฆ
Bogโning bir chekkasida ovqatxona, yana bir chekkasiga kino joylashgan. Biz kinoning birinchi seansidan chiqqach, ovqatxonaga keldik. Oโrtogโim u yoq-bu yoqqa qarab koโrdi-da, bir chekkani koโrsatdi.
โ Yur, hu anovi yerga borib oโtiramiz.
โ U yer juda chet, qorongโi-ku?
โ Yoโq, yaxshi, tinch, juda ham qorongโi emas. Qara, juda koโrinishlik.
Borib stullarga oโtirdik. Mahmud xizmatchini chaqirdi.
Kimlardir ovqat yemoqda, kimlardir quruq pivo ichib, suhbat qilishar edi.
Qizargan yuzlar va qisilgan koโzlar bir-birlariga soโz maโqullamoqdaโฆ
โ Kecha komsomol majlisi boโldimi? Zarur ishim chiqib qolib, borolmay qoldim.
โ Yoโq, dokladchi kelmagani uchun majlis qoldirildi,โ dedi Mahmud va soโzida davom etdi.โ Kecha Firqa tozalashiga bormading, juda qiziq oโtdi. Hoshimning toza rasvosini chiqardik, butun sirlari ochildiโฆ
โ Ha, ha!.. E, attang, bormaganim chakki boโlibdi-da. Juda qiziq boโlgandir-a?
โ Qiziq ham gapmi, uning qilgan ishlari ajoyib bir roman!..
โ Bunga men aslo rozi emasman! Meni nohaq chiqardilar!.. Muttahamlar!..
โ Shishโฆ Sekinroq soโzlang, sekinroq!..
Bu soโzlar kelgan tomonga ikkalamiz ham baravar yalt etib qaradik.
Semiz, sermoโylov kishi soโzida davom etdi:
โ Menโฆ men nima? Ular kim yaxshi, kim yomon bilmaydilar. Men nima?! Men oโn toโqqizinchi yildan beri partiya safida turib, hech kimga yomonlik qilgan emasman!..
Oq kanoppazdan uzun kamzul kiygan, koโkragiga yaqinroq qilib eski, kichkina shoyi belbogโ bogโlagan, patak soqol, oโrta yashar yana birovi atrofga ziyrak-ziyrak nazar tashlab qoโyadi va semizni sekinroq gapirtirishga urinadi.
Oriq, soch-soqollari oโsib ketgan, devonasifat, eski kostyumli, 27โ28 yoshlar chamasida boโlgan uchinchisi, qovoq ostiga chuqur kirib oโrnashgan, xayolchan koโzlarini tikkan nuqtasidan uzmay, tinch va jim tinglardi, faqat krujkadagi tiniq, sargโish narsani tez-tez shimirib qoโyardi.
Bir ozdan soโng ikkalamiz sekingina bir-birimizga qaradik. Mahmud ยซkoโrdingmi?ยป degan mazmunda boshi bilan ishora qilib qoโydi.
Semiz ancha qizib qolgan edi.
โ Bilaman! Ular yetol talashadilar! Mendek bir haqiqiy xizmatchini ularning koโzi koโrolmaydi. Boโlmasa aytingchi, Abdusattor aka, mening birovga zararim tekkanmi?!
โ Haqiqat, haqiqat,โ dedi Abdusattor aka degani va devonasifat yigitga qarab soโzida davom etdi: โ Sultonboev toโgโri aytadi. Hech kimning mushugini pisht degan emas, ha! Kim boโlsa ham, xoโsh, qoโlidan kelgan odamgarchiligini ayagan emas. Hali ham shunday! Ha!.. Masalan, axir, oโzimizning ishimiz bir oz, yaโni, chatoq ยซboโlib qolganda, xudo xayr bersin, koโp yordamlari tekkan. Masalan, yigirmanchi yillar boโlsa kerak, mollarni u yoq-bu yoqqa oโtkazishmas ediโฆ Chunonchi, bir kun shaharga kirish oldidan agentlar, xoโsh, mollarimizni tutib qoldi. U mahalda Rustamboy akam ijroqoโm edilar, kelib sekin quloqlariga shipshitgan edik, xudo xayr bersin, oโelari, xoโsh, toโgโrilab berganlarโฆ Eha, bunaqa yaxshiliklardan bir qanchasini qildilaru, lekin, biz, yaโni, hech birini qaytara olmadikโฆ
Rustam qoโliga olgan krujkasini boโshatgach, dedi:
โ Haโฆ u vaqtlar oโtib ketdiโฆ Qani oโsha vaqtlar qaytib kelsa, istaganingni yer, ichar va nimani xohlasang qilar eding. Birov ยซgโingยป demasdi. Endi-chi? Ha, butunlay boshqa! Bir oz notoโgโri ish qilgundek boโlsang, darrov bilib olib, boplaydilar. Keyingi vaqtlarda apparatni sogโlomlashtiramiz degan masala chiqib qolib, bizga oโxshagan koโp masโul ishchilarning chetga chiqib qolishiga sababchi boโldi. Hozir raykomda, ijrokoโmda, hatto qishloq shoโrolarida ham pastdan koโtarilganlarโฆ Ular, na odamgarchilikni biladilar va na muomalani. Tanqid deb, qittay aybing boโlsa ham ayamaydilarโฆ
โ He, esizgina, u vaqtlar oโtib ketdi. Yigit jim, hamon ularni tinglamoqda. Abdusattor eski vaqtlarni eslab soโzga kirishdi:
โ Rahmatlik otangiz bilan bizning padarimiz juda qadrdon edilar. Otangiz shaharga โ doโkonlariga tushganlarida, bizning hovliga juda koโp kelardilar. Inchunun, biz ham sizlarning qishloqlaringizga koโp borar edik. Shu, men sizga aytsam, Rustamboy aka, Sultonboy akamning xuddi oโzginasiz-a. Rahmatlik eshikdagi xizmatkor, dalasidagi chorakorlarga, xoโsh, bir ogโiz boโlsa ham yomon gap gapirmas edi-da!..
Ular bizdan uncha uzoq boโlmasa ham soโzlari zoโrgโa eshitilar edi. Pastroq tovushda, lekin joni-jahdi bilan soโzlashar, pakana, sershox sada bizni ularning koโzidan yashirar edi.
Mahmud menga qarab sekin kulgach, quloqlarini ยซdingยป qilib, diqqat bilan ularning soโzini yana tinglamoqqa kirishdi.
Yigit vaqtning oโtgani bilan ishi yoโq, atrofda yuz bermoqda boโlgan hodisalardan xabarsiz, bir haykal kabi koโrinar edi.
โ Sultonboev!โ Abdusattor maroqlanib soโzlamoqqa boshladi.โ Yigirma ikki, yigirma uchinchi yillari xoโp yaxshi edi-ya? Savdomiz taraq, hukumat idoralarida oโtirganlarning bir qanchasi sizga oโxshagan ogโaynilar edi. Chunonchi, Saโdullaboev, yaโni, Saโdulla boyvachchaning oโgโli, esingizdami? Hoโ ijroqoโmning, chunonchi, sekretari boโlib ishlardi, keyin firqadan chiqib ketdi-ku?
Sultonboev bosh silkib, tasdiq qildi.
โ U ham hukumat idorasida ishlar edi, ham ukasi orqali savdogarchilik qilar ediโฆ
Semiz nimanidir eslagandek boโldi va yoโgโon gavdasi zavqqa toโlib ketdi. Qisilgan koโzlari kulgidan yana battarroq qisildi, lablari yoyilib, qip-qizil, qontalash va sersoqol yonoqlari shishib chiqdi. Semiz, yumaloq qoโllari bilan krujkaning dastasidan ushlab, shishaga ura boshladi. Xizmatchini qarshisida koโrgach:
โ Yana yarim dyujna pivo!โ dedi-da, soโzida davom etdi:โAmmo, toโgโri, u vaqtlarda, siz aytgandek, tegishli joylarda oโzimiznikilar ediโฆ Har kun bazmโฆ ichkilikโฆ kayfu safoโฆ jononlarโฆ Oh, esiz, u zamonlar oโtib ketdi.
Boyadan beri tek oโtirgan majnunsifat yigit uzoq va chuqur bir nafas oldi. Uning lablari sekin qimirlay boshladi:
โ Shunday, moziy oโtib ketdiโฆ Uning etaklariga tarmashib boโlmaydi endiโฆ
U yana tindi va qaltiroq qoโllari krujkaga tarmashdi. Krujkani bir sipqarishda boโshatib, stolga qoโyar ekan, soโzida asabiy davom etdi:
โ Oโtib ketdi!.. Oโtib ketdi!.. Hayotning bahori, lolazori oโtib ketdi!.. U, millat!.. Millatning holiโฆ heโฆ
U qattiq asabiylashdi, koโzlarida yosh koโrindi. Abdusattor esa nimalarnidir oโylab, koโzlarini tez-tez ochib-yumib oโtirardi.
Rustam boโshagan krujkalarga pivo quyar ekan:
โ Xafa boโlmang, Qurbon afandim,โ dedi.
โ Yoโq, men juda asabi mustahkam odam edim. Axir, ilgari jamiyatimiz yaxshi ekanligida, naqadar mahkam odam ekanligim sizlarga ham maโlum-ku? Faqat turmushning vahshiy toโlqinlari, zaharli tirnoqlari poโlatdek, tanlarni moโmga, olovli yuraklarni qonga aylantirar ekan, na chora?! Men endi avvalgi quvnoq Qurbon emasman! Yoโq, men endi asablari buzilgan, koโkraklari chirigan, jafoli, yurak-bagโri ezilgan, hayotdan begona bir shaxsmanโฆ Vatan uchun qurbon boโlgan Qurbonman! Alamli bir shoirman!..
U jiddiy va shikoyatli soโzlardi. Bir ozdan soโng, hayajonini picha bosib, muloyim ovoz bilan ilova qildi:
โ Turkiyadan bekor kelgan ekanman, vatanimning bu ayanchli holini koโrmasdimโฆ kuymasdimโฆ
โ Unaqangi umidsiz boโlmang. Ehtimol, zamon yana bir aylanaru eski qolipiga tushib qolar,โ dedi Abdusattor. Soโng, har kallada bir xayol degandek, oโylab yurgan orzularini ayta boshladi: โ Ha, oโsha vaqtlar xuddi tushga oโxshaydi-yaโฆ Savdolar taraq, yurt oโrtasida obroโ katta. Tavbaโฆ Soโnggi umid bosmachilardan edi. Yoโq, u ham boโlmadiโฆ
โ Yoโq! โ dedi yigit, olovlangan koโzlari bilan.โ Mamlakatni idora qilish oson emas! Ilm, maโrifat kerak! Savodsiz, omiy yalangoyoqlar hech qachon, hech qaerda mamlakatni idora qilgan emaslar!.. Tarixda koโrilgan ish emas bu!
โ Kim biladi. Ishqilib, kambagโallar, boโsh kelmaydiganga oโxshaydilar. Kundan kunga mustahkam boโlib bormoqdalar. Xususan, xususiy savdoni siqib chiqaryaptilar. Yaโniโฆ
โ Nodon!โdedi Qurbon, Abdusattorning soโzini boโlib.โ Millatimizning shu ahvolga tushishiga ham sizdek nodonlar sababchi! Bu, yaralangan yurakka tasalli berganingizmi?! Oโrtangan koโngilga olov qoโyish, xolos!
Qurbon yana asabiylashdi, xafa boโldi, yana koโzlarida yosh tomchilari paydo boโldi.
Abdusattor bu soโzlardan gโoyatda qattiq taโsirlandi shekilli, boshini tubanga solib, kipriklarini pirillatib, xomush boโlib qoldi. Qurbonning koyishi Abdusattorni juda ezib qoโydi.
Qurbon nafasini rostlab olgach, yana soโzga kirishdi:
โ Har narsani payqab, orqa-oldiga qarab gapirmoq lozim. Mening koโnglim yarimta boโlib qolgan. Uncha-muncha qattiq tegadigan gaplarni koโtara olmayman, Abdusattor aka!.. Siz bunga xafa boโlmang. Doโst achitib aytadi, dushman kuldirib.
โ Yoโq, Qurbon afandim, undoq emasโฆ Xoโsh, menโฆ chunonchi, gapning sirasini aytdimโฆ
โ Sirasini ham aslo aytmang!
Rustam, nima uchundir, oโzidan oโzi bezovtalandi. Mushtlarini tugib, oโtirgan yerida tebranib-tebranib qoโydi.
โ Boโlmaydi!.. Shunday qola berish yaramaydi!
โ Nimaga endi shuncha diqqatingiz oshmasa!..
โ E, siz tushunmaysiz!
โ ยซDushmanning sirtida boโlguncha, ichida boโl!ยป deganlar,โ dedi Qurbon.โ Rustamboyning firqadan chiqib ketishi yaxshi emas, firqada qolishi kerak. Oโz kishilarimiz orasida ancha eโtibori bor, millat yoโlida xizmat koโrsatib kelayotgan odam!..
Abdusattor ham bir narsani tushunganday boโldi va oโziga tikilib turgan semiz yuzlardagi xunuk koโzlarga qaradi.
โ Toโgโri, firqadan chiqib qolishingiz yaxshi emas, albatta. Xoโsh, chunonchi, bu ish qanday sodir boโldi?
โ E, bir falokat bosib qoldi. Yoโq esa bunchalik boโlmas edi. Hamma ishni qoโzgโagan Turdimatning oโgโli Boymat boโldiโฆ Bizning hamqishlogโimiz, siz taniysiz.
โ Xoโsh?
โ Tozalash vaqtida eski masalalarni qoโzgโadi.
โ Eshitaylik-chi?
โ Ha, ularning hovlisi bizning mahallada edi. Otasi bir vaqtlar bizning yerimizda chorakor boโlib ishlagan. Ocharchilik yillari, ota-onasi oโlgach, u it emgan, biznikida xizmatchi boโlib qolgan edi. Keyin, bir oy oโtmasdanoq, orada janjal chiqib, koโchaga haydab yuborgan edikโฆ
โ Qanday janjal?
โ Qanday janjal?โ Rustam savolni qaytargach, bir oz oโylanib qoldi. Soโng, yana soโzga kirishdi:โ Xayr, aytsam aytib beray.โU qoโliga olgan pivoni ichdi. yoโgโon barmoqlari bilan moโylovlarini silar ekan, soโzida davom etdi:โUning bittayu bitta oโrta qoโlday, oโn olti yashar singlisi bor edi. Uni Gulasal, der edilar. Shu, oy desa oy, kun desa kun edi. Oโshani, ikki xotin ustiga boโlsa ham, olmoqchi boโldim. Lekin, tagi pastni nima qilasan, deb, otam rozilik bermadi. Ammo, shunday bir nozaninni qoโldan chiqarish, men sizga aytsam, aslo toโgโri kelmas edi. Axiri, bir kun, unamaganiga qaramay, oโldiraman, deb qoโrqitib, dodi-faryodi, koโz yoshiga qaramay, zoโrlab, mehmonxonada uch kecha tongotar qilib chiqdimโฆ
Rustam soโnggi jumlalarni gโurur bilan aytdi. Yoโgโon boโyniga qon yugurdi. Orqasini stulga tirab, qoโpol qomatini tiklar ekan, gumbazday qornini siladi. Xunuk lablari yana yoyildi. Voqeani oโzicha tasavvur qilib, Abdusattor aka ham zavq bilan jilmaydi. Qurbonning qahrli koโzlari esa, bir oz yumshadi. Bu qiziq hikoyaning davomiga qiziqqan Abdusattor hikoyaning oxirini eshitishga shoshildi:
โ Xoโsh, keyin nima boโldi?
โ Nima boโlar edi, bir-ikki kun yigโlab yurdi. Voqeani bilib qolib, akasi janjal koโtardi. Ammo, u vaqtlarda kambagโalning qoโlidan nima ham kelar edi? Ularning yigโisiga, janjaliga quloq soladigan zamonmidi? Qizning oโzini buzuqqa chiqarib, aka-singil ikkalasini soโkib-soโkib, bir paqir ham bermasdan, koโchaga haydab yubordikโฆ Ana oโsha kunlar xotirasi Boymatning esidan chiqmagan ekan!.. Bundan bir oycha avval, ยซNยป shahrida Boymat rayon partiya komitetining masโul kotibi, singlisi esa, oโsha yerda jenotdelda ishlar emish, deb eshitgan edim. Lekin ular ham qayoqdandir, kimdandir, mening bu yerda ishlashimni eshitishgan ekan. Bundan bir necha vaqt avval, firqa tozalashi oldidan ish berar, deb, ular mening toโgโrimda gazetada, xabaringiz bordir, juda yomon maqola ham yozib chiqarishgan edilar.
โ E, anovi!
โ Ha, muttahamlar oโz muddaolariga yetishdi, tagimga suv quyishdi. Itvachchalar oโsha mahallarda ochlikdan oโlib keta qolmagan ekanlar! Yana, bu mojaro yetmagandek, ustiga-ustak, bultur qoโyib yuborgan katta xotinim, ikki bolasini yetaklab, menga daโvo qilib, atayi qishloqdan kelibdi. Kooperativda ishlagan vaqtimdagi eski ishlarim ham โ hammasi ochildi. Hatto, chet el bilan aloqasi bor, deb chiqqanlar ham boโldi. Ha, gunohlarni yashirib boโlmas ekan. Axir, bir kun emas, bir kun sir ochilar ekan.
โ Ha, olovning ustiga yopilgan parda yonib ketadi,โ dedi Qurbon,โ guvohi bor sirlarni yashirmoqqa urinish, daryoga yiqilayotgan kishining sohildagi yakka va baquvvat koโkatga tarmashganidek maโnosizdir.
โ Bu koโrgiliklar yetmagandek, meni millatchi, panturkist deb ham ayblayaptiโฆ
โ Bu bilan siz faxrlanishingiz kerak, ha!
โ Salomat boโlasiz! Maslahatlari uchun qulluq,โ dedi zaharxanda bilan Rustam.โ Meni partiyadan oโchirib oโtirsayu, faxrlanishga balo bormi?!
Rustam gโazabli va alamzada koโzlarini krujkadagi tiniq pivoga tikdi. Bularning soโziga quloq solib oโtirgan Abdusattor, navbati bilan, yana oโz dardini ayta ketdi:
โ Keyingi vaqtlarda Oโzbektorgingiz yaxshi ish berib turgan edi-ya. Ha, bir chekkasi, chunonchi, bizga ham yaxshi boโlmadi. Xoโsh, endi, shu bilan bosdi-bosdi boโlarmikin?
โ Bu nima deganingiz?โdedi Rustam hushyor tortib va xavotir olib.
โ Yaโni, firqadan oโchirish bilan sizni tinch qoโyisharmikin? Yoki?..
โ E, ogโzingizga tosh!..
โ Hammasi boโlishi ham mumkinโฆโ dedi gapga aralashib Qurbon.โ Ularning qoโlidan har narsa keladiโฆ Qamashlari ham, otishlari ham mumkinโฆ
โ Nafasingizni buncha sovuq qilmasangiz, afandim,โ dedi jahl aralash Rustam.
โ Yoโgโ-e, unchalikka bormasโฆ Shu jazo bilan kifoyalanisharโฆ Shunda hamย yaxshi boโlmadiโฆ Bizga hamโฆ Rizqimiz qirqildiโฆโ dedi Abdusattor. Ammo, xiyol oโtmay, yana eski mavzuga oโtdi:โXoโsh, oโzingiz mudir ekanligingizda borsak, xudo xayr bersin, ozmi-koโpmi, yuq demas edingizโฆ
โ Qoโying endi, u vaqtlarni esga solavermang! U vaqtlar bir keldi ketdiโฆ tushdekโฆ Shunday boโlar ekan-daโฆ Omad kelgan, ishlar yaxshi, daromad katta ediโฆ Ha, endi u daromadlar yoโq. Qoโldan omad ketdiโฆ E, boโldi, ularni eslasang, yonib ketasan kishi! Qoโlingdan kelsa, hamma raqiblarning kallasini sapchadek uzib tashlasang!โdedi hayajonlanib Rustam.
Idroksiz, paytavafahm Abdusattor, Rustamning yongan yuragini yana ham alangalantirib, soโzida davom etdi:
โ Hoโ, bundan besh oylarcha avval bergan bir yashik choyingiz hali ham bor, ish berayotibdi. Oโzi ham juda asl choy ekan, xoโsh, faqat yoru birodarlargagina sotib, oโzimiz sizni duo qilib, ichib turibmiz. Doโkonga ham olib chiqqanim yoโq, oโsha olib ketganimcha uyda.
Rustam, boโgโilib ketgandek, yoqasining uchiichi tugmasini ham yechib yubordi. Koโzlariga yana gโazab quyildi.
โ Ha, itning bolasi qilar ishini qildi!
โ Ogโir boโling! Ilojingiz qancha? Qoโlingizdan nima ham kelar edi?! Oโylab qarang! Shu yurganingiz ham gโanimat!
โ Qoโlimdan har narsa keladi!โ semiz qoโllar stolga urildi. Boโgโiq, gโazabli tovush titradi: โ Keladi!.. Nega kelmas ekan? U itvachcha mendan qochib qutulolmaydi! Ilgari oโldirmagan boโlsam, endi oโldiraman! Kallakesarlarga aytib, pul berib boโlsa ham oโldirtiraman! Ha!
โ Kimni?โ dedi Abdusattor gapning fahmiga yetmay.
โ Tagimga suv quyganlarni! Boymatni!..
โ Tiss, tissโฆ sekinroq! Devorning ham qulogโi bor deydilar.
Abdusattor atrofga xavfsirab bir necha bor qarab oldi. Ovqatxonada oโtirganlarning hammasi oโzi bilan oโzi ovora, bularning suhbatiga quloq soladigan hech kim yoโqdek koโrindi.
Qurbon lablarini asta qimirlatdi:
โ Bitta kishidan oโch olish bilan ish bitarmidi?
โ Dushmanning harna biri kam!
โ Shundaymi?
โ Shunday! Faqat sizlardan yordam kutaman. Tissโฆ Hozircha shu yerda boโlgan gap shu yerda qolsin!.. Sir!..
Gavdalar bir-birlariga qarab engashdilar. Qasoskor koโzlar bir-birlari bilan uchrashdilarโฆ
โ Rejani bajarish mumkin. Ogโir emas! Siz yordam bersangiz โ oโnggโay..
โ Ie, ie! Nima deyishyapti? Qotillik qilishmoqchimi?!โmen hayajonlanib Mahmudga qaradim.
โ Jim!โdedi Mahmud qoโl siltab.
Qurbon ancha oโylandi. Nihoyat, bir qarorga kelgan kabi ochiq va ishonch bilan dedi:
โ Boโldi, bajaramiz! Hammaning ham boshida bir oโlim bor!..
Abdusattor ham bosh qimirlatib, qarorni tasdiqladi.
โ Ijro etadigan odam topiladiโฆ topamizโฆ Rustamning semiz qoโllari pivo toโla krujkani changalladi. Boshqalar ham krujkalarini koโtardilar. Uch par gโazabli, mast va qon bosgan koโzlar yana necha qayta uchrashdilar. Krujkalarning ovozlari jaranglab ketdi. Lablarini yalashib, krujkalarni stol ustiga qoโydilarโฆ
Ular qoโzgโolganda soat birlar chamasi boโlib qolgan edi. Ular qoโzgโolishi bilan, biz ham qoโzgโoldik.
Pivoxonada odamlar juda siyraklashib qolgan boโlsa ham, qilli muzikaning yoqimli unlari hamon toโxtamagan edi.
Mahmud bir necha qadam narida ketayotgan harbiy kiyimlik odamni koโrdi-da, shoshildi, qadamini tezlatdi:
โ Xayr, men ketdim, ertaga yana uchrashamiz.
โ Nega shoshasan? Qayoqqa? Toโxta, u kim?
โ Tanish bir kishi.
โ GPUning odami emasmi?
Mahmud shoshib javob berdi:
โ Ha. Jinoyatning oldini olish kerak! Boymatni halokatdan qutqarish kerak! Alamzadalarning dodini berish kerak! Xayr, men ketdim.
Men uning orqasidan bir oz qarab turgach, sekingina uyga yoโl oldim. ยซHa, bu ishga ยซdoโstim Mahmud aralashsa jinoyatning oldi olinishi muqarrar!ยปโdeb oโyladim ichimdaโฆ
Tun hayajonsiz, tinch uxlaydi. Oltin chechaklar jim, faqat, qum sepilgan yoโllarga, daraxt va koโkatlarga nur toโkmoqdalar. Yumshoq yel sadalarning mayda barglarini tortqilab oโynaydi, soโng, ipak etaklarini sudrab, bogโchadagi gulzor ustidan oโtib ketadi-da, gโoyib boโladiโฆ