V. SHekspirning Hamlet timsoliga tavsif mavzusida insho.
Hamlet timsoliga tavsif.
Vilyam Shekspirning “Hamlet” asari, tarixdagi eng mashhur va o’zgaruvchan dramatik asarlardan biri hisoblanadi. Undagi bosh qahramon, Hamlet, nafaqat ingliz adabiyotining, balki butun dunyo adabiyotining eng murakkab va chuqur timsollaridan biridir. Hamlet – bu ichki kurashlar, shubhalar, qarorlar va insonning o’zi bilan yuzlashishini ifodalovchi timsol. U o’zining jahonshumul ma’naviy va falsafiy muammolarini ko’tarib chiqadi va bu orqali o’zining ichki dunyosini yoritadi.
Hamlet timsoli, birinchi navbatda, uning qaror qabul qilishdagi noaniqligi va qat’iyatsizligi bilan ajralib turadi. U o’zining qarorlarini qabul qilishda doimiy ravishda ikkilanadi. U hamma narsani so’raydi, baholaydi va o’ylaydi, ammo tez-tez qarorini amalga oshira olmaydi. Bu Hamletning ichki kurashining, shubhalarining va qat’iyatining zaifligi sifatida ko’rinadi. U o’lim va hayot, adolat va qasos, haqiqiyat va yolg’on o’rtasida o’zining pozitsiyasini aniq belgilay olmaydi. Bu uning ruhiy holatini, shuningdek, insonning kelajagi haqidagi noaniqlikni va insonning o’zi bilan bo’lgan aloqasidagi murakkabliklarni aks ettiradi.
Hamletning eng katta ichki kurashi – bu o’zining ota-onasiga bo’lgan munosabati va ularning o’limidan keyin yuzaga kelgan tushunmovchiliklarga qarshi kurashishdir. U o’zining otasi qotilini qasos olish uchun kamsitgan va nohaq vaziyatda qolganini his qiladi, lekin bu yo’ldan borishda ichki kurash va noaniqlik uni jilovlaydi. Hamletning o’zining ota-onasiga, do’stlariga va hatto o’ziga qarshi bo’lgan ishonchsizlik va jiddiy shubhalari, uning fikrlari va qarorlari uchun asosiy manba bo’ladi.
Tavsiya etamiz: 9-may Xotira va qadrlash kuni haqida she’rlar
Shuningdek, Hamlet timsoli o’zining falsafiy mushohadalari bilan ham ajralib turadi. U “hayot nima?” degan savolga javob topishga urinishadi. “Boshqa bir hayotga o’tish yoki bu hayotni davom ettirish?” degan ichki muammo, uning barcha qarorlarining asosiy omiliga aylanadi. Bu muammo orqali Hamlet, insonning o’limni qabul qilish va hayotning ma’nosi haqida chuqur va ko’plab falsafiy savollarni o’rtaga tashlaydi. Uning o’lim va adolatni izlashdagi o’zi bilan bo’lgan kurashi nafaqat uning ichki izlanishlarini, balki umumiy insoniyatning ma’naviy izlanishlarini aks ettiradi.
Hamletning shaxsiyati, shubhasiz, o’zining amaliy jihatlarida ham injiqligi va noaniqligi bilan ajralib turadi. U doimo o’zini izlaydi, lekin topa olmaydi. Uning o’zini qabul qilishdagi noaniqligi, o’zining ichki kurashlari va tabiatidagi murakkabliklar uni adabiyot tarixida eng katta qahramonlardan biriga aylantiradi. Hamletning asosiy xususiyati shundaki, u juda insoniy: kuchli, zaif, zo’ravon va muloyim, mas’uliyatli va noaniq.
Shunday qilib, Hamlet timsoli, Shekspirning dramaturgik geniusining natijasidir va u har qanday vaqt va makonda inson ruhiyatining murakkabligi va ichki kurashlarini aks ettiradi. Hamlet – bu faqat shaxsiy bir insonning timsoli emas, balki insoniyatning o’zi, uning hayotga bo’lgan qarashlari, izlanishlari va ikkilanishlarining ifodasidir. U bizni o’zimizni, hayotni va o’limni qanday tushunishimizni o’ylashga majbur qiladi.
